Son ise?

Kimse yaptığı şeyi bir daha yapabilecek mi ya da son kez mi yapıyor bilmiyor. Belki son kez yürüyor, son kez kahve pişiriyor, son kez kardeşine sarılıyor, son kez pencereden bakıyor, son kez gökyüzüne bakıp huzur buluyor, son kez gülüyor, son kez ağlıyor, son kez o masada yemek yiyiyor, son kez o bardaktan su içiyor, son kez kızıyor, son kez secde ediyor, son kez giyiyor o elbiseyi, son kez bakkala gidiyor, son kez kitabın kapağını aralıyor. Ve son kez nefes alıyor. Son kez nefes. Her şey son olunca ne kadar da anlamlı oluyor değil mi? O kahvenin tadı bir başka damağında kalıyor,  bedenini saran rüzgar daha bir şefkatli, yağmur damlalarının sesi bir başka huzur verici, gökyüzü bir başka göğsünü genişletiyor, kardeşine sarılman bir başka sıcak, adımını attığın o yer başka, yemek yediğin masa bir başka, çay içtiğin bardak bir başka, sevdiklerin, söylediklerin, yaptığın her şey bir başka. Ömrün bir başka değerli. Son olduğunu bilsen daha özenle yapardın her şeyi. Hiçbir anı kaçırmak istemezdin, içinde bulunduğun her dakikayı en ince ayrıntısına kadar değerlendirmek isterdin. O zaman bil ki aldığın o nefesi son kez alıyor olabilirsin. Bugün değilse yarın, yarın değilse bir başka gün. Ama bir gün mutlaka. O nefes son kez alınacak ve verilecek. O günü bugün bil. Seni sonsuz hayatına hazırlayan bu dünyada son fırsatı kaçırma. Pişmanlıklara yer bırakmadan, bugünü son gün gibi yaşa. Yaşamanın hakkını ver!

#kendimenot