Şebnem Ünal

Hayata sağlıklı bir şekilde devam edebilmek için kendimizi akışa bırakmayı, anda kalmayı, gelecek kaygısını kenara bırakmayı kendimize ‘hatırlatmamız’ gerekiyor. Bilmemiz değil unutabiliriz ama hatırlatmamız gerekiyor. Eğer bunu biz yapmazsak bedenimiz, yorgun kalbimiz ve beynimiz için bizim yerimize bunu yapacak. Bu bazen göğüs kafesinde bir ağrı, bazen baş ağrısı, bazen bitkinlik ve bazen başka şeyler. Bir şekilde işlerin yolunda gitmediğini, yaşadığın stresin sana zarar verdiğini hatırlatacak.   Bu yüzden şefkatle kendini sarıp sarmalaman lazım. Hayatın bir kere olduğunu “elinden geleni” yaptıktan sonra senin kontrolünde olmayan diğer etkenler için sürekli belirsizlik içinde dönerek kendini yormamayı tekrar hatırlatman gerek kendine. Bazen bazı şeyler olmaz. Bazen de olur ama geç olur ya da hiç olmaz. Sana düşeni yap ve akışta akmaya devam et. Gelecek ve belirsiz şeyler için kaygı duymakla vakit harcamak yerine anda kalmanın keyfini yaşa.  Şu an esen rüzgârı hisset 🍃 , kah...

Bazen hiçbir şey yapmak istemediğim günler oluyor. Hayat keyifsiz geliyor. Harekete geçmek için anlam arayışı içine giriyorum. Sonra etrafıma bakıyorum  hayatına devam eden mutlu, keyifli, üretken insanlar görüyorum. Sonra biraz daha kabuğuma çekiliyorum. Fakat sonra bir arkadaşımla sohbet ederken “Şu an keyifsizim, hiçbir şey yapasım yok. Boşlukta gibiyim. Aynı duyguları paylaşıyoruz.” cümlelerini işittiğimde anlaşıldığımı hissetmenin verdiği bir hafiflik oluyor. Anlıyorum ki hepimiz insanız ve dönem dönem aynı duyguları yaşıyoruz.  Düştüğümüz, kalktığımız, yorulduğumuz, enerjik hissettiğimiz değişken modlarımız var. Bunlar o kadar olağan ve hayatın akışında olan şeyler ki insan içinde bulunduğu duyguları kabul etmeyi, onu layıkıyla yaşamaya çalıştığı ve bu duygunun geçici bir süreç olduğunu bilmeye başladığı anda hayatı her şekliyle yaşadığını hissediyor.  Bazen sanki bir tek kendimiz yoruluyor, zorlanıyor gibi hissediyoruz. Fakat a...