Şebnem Ünal

İnsanın her an umudunu koruması çok zor. Tüm olumsuzluklar üst üste gelse dahi hâlâ umut edebilmek hayata devam edebilmek için bir şart. İnsanın eğer bir süre sonra bir şeylerin düzeleceğine dair bir beklentisi olmazsa aynı döngü içinde hayattan keyif alamamasına ve ruhsal çöküşe geçmesine sebep olur. Sürdürülebilir bir hayat için duyguların geçiciliğinin farkında olma ve manevi şeylerle beslenme noktasında kendimizi geliştirmeliyiz. Her şeyden önce biz ne istiyoruz ve bizi ne mutlu ediyor? Ayrıca elimizde olmayan şeylerle sürekli şikayet etmek yerine şu an elimde olanlarla nasıl bir mutluluk yaratabilirim diye düşünmek önemli. Eğer dip bir noktadaysanız bu yazımı okuyunca olumsuz duygular içinde olumsuz cevaplarla geleceksinizdir. Ben de diyorum ki bu olumsuz duyguyu yaşamalıyız, kabul etmeliyiz ve sonra bir farkındalıkla bunun geçeceğini düşünüp yavaş yavaş yukarı çıkmaya başlamalıyız.  Çünkü şunu bir kabul edelim ki kimse s...

Hayatta kendime öğrettiğim ve zaman zaman hatırlattığım önemli bir şey var. Ne zaman sıkılsam, bunalsam, bazı şeyler yolunda gitmese yani imtihana tabi olduğum zor anlar yaşasam isyan etmekten, şikayet etmekten alıkoyuyorum kendimi. (Bahsetmek istediğim polyanna olmak, yaşadığım duyguyu yok saymak değil. Bu duygunun beni ele geçirip kontrolsüz öfkeye sevk etmesine izin vermemek, yıkıcı olmamak.) Çünkü herkesin biricik olduğunu, kendi hayatının başrolünde olduğunu, Allah’ın adil olduğunu ve Allah’ın her insanın hayatında şükredecek bir başka güzellik verdiğini biliyorum. Birinde aile huzuru, diğerinde sağlık, diğerinde maddi ferahlık, diğerinde başarı, diğerinde sevdiği dostları, diğerinde hayırlı evlat, diğerinde iyi bir eş... Ve bu hiç şaşmadı. Birinde bir şeye özenecek olsam ve bu beni olumsuz etkileyecek olsa diyorum ki onun da imtihanı şu yönden zor. Ben o imtihana tabi olsam bunu kaldıramazdım. Demek ki dağına göre kar veriyor Allah...